Kārlis Vērdiņš
(Letonia)
Kārlis Vērdiņš nació en 1979 en Riga. Obtuvo un doctorado en Filología por la Universidad de Letonia en 2009. Es investigador del Instituto de Literatura, Folclore y Arte de la Universidad de Letonia. Ha publicado tres libros de poesía: ” Ledlauži ” (Rompehielos, 2001), ” Biezpiens ar krējumu ” (requesón con crema agria, 2004) y ” E” (I, 2008). Su cuarta colección ” Pieaugušie ” (adultos) es próxima en 2015. Ha publicado también un libro para niños ” Burtiņu zupa ” (Alphabet Soup, 2007).
Ha publicado traducciones de poetas europeos y americanos (incluyendo TS Eliot, Konstantin Biebl, Georg Trakl, Joseph Brodsky, Walt Whitman, Charles Simic y WB Yeats), y también ha escrito libretos y letras de canciones. La poesía de Kārlis Vērdiņš ha sido traducida en muchos idiomas , incluyendo colecciones en Ruso ( 2003 ) , Polaco (2009 ), checo (2013 ) e Inglés (2015 ).
Bibliografía
Los volúmenes de poesía
Ledlauži. Rīga: Nordik, 2001; Rīga: Mansards, 2009.
Biezpiens ar krējumu. Rīga: Atēna, 2004.
Burtiņu zupa [bērniem]. Rīga: Liels un mazs, 2007.
Es. Rīga: Neputns, 2008.
Mēs: kopotā dzeja. Rīga: Mansards, 2012.
Pieaugušie. Rīga: Neputns, 2015.
Status quo
Confesión de amor – tan bella como proclamación de la independencia. Después de muchos años pasados en la oposición nos alojamos en piso nuevo y romántico – en harapos, somos desnudos. Muchos años que no nos hemos levantado de la cama. Y las reinas con bigotes nos han reconocido de facto.
Hoy de nuevo es la fiesta nacional, fuegos artificiales, las copas brillan como medallas. En sitio de tapas están besos. Ergo bibamus, mi príncipe, robamos todo el Estado como un corazón vacío.
Dos poemas de Kārlis Vērdiņš, en aquest cas, una selecció d'un cicle de poemes que també vaig fer a Ventspils.
NOSALTRES
2
Hivernem en la calor i en la llum,
agafem de casa objectes esmolats i fràgils.
Cap fórmula inesperada, cap gest sobtat,
en la tova foscor ens esquitllem mútuament en nosaltres
per despertar-nos al matí en un llit ple de rajos esquerdats.
4
Plens de salut i encara en vida
les converses, plenes de felicitacions, ens mantenen:
“Espero que algun dia siguis feliç”
abandonen el teu Job el Dia de la mare,
carbó de sucre al tió, ous per Setmana Santa.
8
Vaig parlar amb mon pare, vell, a casa seva, plena d’andròmines.
Em va preguntar: “On aniran a parar les meves coses,
els estris i la resta de ferralla quan mori?”
Li vaig contestar: “Al mateix lloc
on aniran a parar algun dia els meus llibres”.
10
Alguns busquen una feina; altres, casa; i encara uns altres, un nou amic.
Les cares són tristes, i la factura del telèfon, immensa.
Que el dur destí et reveli l’art de viure:
no diguis penjaments ni cabregis cap persona, viu humilment
i demana als consanguinis del poble que t’enviïn menjar.
PLUJA
Ja no la neu, sinó la pluja ha vingut. Camines per la teva gran casa,
tanques les finestres i apagues els llums – en aquest tranquil paradís art nouveau
on no tenen accés ni les olors acres ni els sorolls de la badia.
Però la pluja (torrencialment sobtada i esmolada) intenta arribar fins a tu pel sostre
segur i per diversos pisos. Et toca un alè humit, i munts de papers
cruixen en els racons de l’habitació.
Sorprès i nu, caus de genollons, de manera que la pluja et fueteja les galtes
i deixa gotes càlides al tors.
Però algú al cel de nou s’ha espantat i torna a tancar la cremallera.
Romans en la teva sequedat esmorteïda, en un petit país on
la gent de vacances grimpa fins a les clivelles del parquet per desaparèixer
Déu sap on, on pronuncien malament el teu nom i ningú
no sap com s’escriu realment.
T’adorms a l’alba, sol, en un immens llit, havent tirat la cortina blanca
a la finestra. A fora, s’inflen els capolls, hi ha piconadores vagarejant,
i a les rebaixes la teva jaqueta ja costa la meitat de la meitat.
Autor traducción: Xavier Farré
Kārlis Vērdiņš: Dzeja 2003
lai
par saviem sapņiem cīņu sāc
lai tavi sapņi piepildās
ar tumšu smaržojošu vielu
pār malām burbuļojot līst
un biezi melni garaiņi
lai ļaudis reibina uz ielas
lai kājas tā kā darvā līp
lai ļaudis zemē krīt un slīkst
lai elpu pazaudē un smok
lai rītā tavas mājas priekšā
līķi guļ ar melnām iekšām
katram mutē varavīksnes loks
dziesma par kino
es esmu nabags režisors
un taisu lētas filmas
tur draugiem lieku ciest un mirt
bet vecāki par statistiem
kaut vecmāmuļai kājas sāp
tā filmas kulminācijā
pa nogāzi jāj ponijā
ar garu lāpu rokā
kas dziļi sirdī man nav prasts
kas pakrūtē man brēc
tas paliek visu nesaprasts
un nenofinansēts
bet velti Nāve daiļākā
pār kalniem smaida jauka
es esmu nabags režisors
un jāju lētas maukas
dziesma par bohēmu
šis cilvēks ir jau piedzēries
un kļuvis jauks un mīlīgs
kniebj dupsī skaistām meitenēm
un pīpē ūdenspīpi
tas katram labu pateikt grib
ja kāds to vēlas klausīt
viņš jautri dzied un uzdejo
un nobučo man ausi
šis cilvēks logu ārā sit
un elpo brīvu gaisu
jau namatēvs zem izlietnes
tam mīkstu vietu taisa
šis cilvēks ir jau piedzēries
un kļuvis labs un kluss
kā taurenītis kūniņā
viņš maigi šņācot dus
pīkst mobilais nāk mesidži
tam sūta ļaunu ziņu
bet cilvēks šis ir piedzēries
un nemodiniet viņu
.