TT Cloete
Theunis Theodorus Cloete (Sudáfrica, 1924-2015) fue un célebre poeta sudafricano, traductor de la Biblia, literaria y académica. Cloete ha ejercido durante mucho tiempo en la Universidad del Noroeste (NWU) Potchefstroom Campus Escuela de Idiomas y en los convenios de escritores. Recibió numerosos premios por sus obras, incluyendo el Ingrid Jonker, WA Hofmeyr, Hertzog y Andrew Murray.
Bibliografía:
Poesía
1980 Angelliera
1982 Jukstaposisie
1985 Allotroop
1986 Idiolek
1989 Driepas
1992 Met die aarde praat
1998 Uit die hoek van my oog
2001 Die baie ryk ure: 100 uitgesoekte gedigte
2007 Heilige nuuskierigheid
2010 Uit die wit lig van my land gesny. Vir Anna
2011 Onversadig
2014 Karnaval en Lent
Cuentos
1984 Die waarheid gelieg
1997 Identikit
Teatro
1986 Onderhoud met 'n bobbejaan
ars poética
y qué se creerá ese charlatán
versero de la palabra y su perenne pervivencia
sabrá acaso del surco que marcó
el glaciar en el macizo rocoso del desierto
ars poetica
en wat verbeel die kletser
van verse hom van die taal se harde duur
wéét hy van die groewe wat geskuur
is in die woestynrotsbank deur ‘n gletser
El país de los ecos
Kii Kii
Baobab
Chimanimani
Mojijiji
Boegoe
Bogobogo
Bulbul
Khukhun
Dududu
Hella-Hella
Hhelehhele
Hhohho
Pom-pom
Koeskoes
Ifafi
Karatara
Kosmos
Loerloer
Mata Mata
Mahubahuba
Qwa-Qwa
Hluhluwe
Tra-Tra
Troe-Troe
Mbalabala
Teyateyaneng
Haga-Haga
Sehonghong
Mac-Mac
Lusikisiki
Tsitsikamma
Mtititi
Okakarara
Lubyelubye
Sidvokodvo
Bela-Bela
Sekgophokgophong
Skipskop
Valhalla
Volop
XaXikundu
Ai-Ais
Mtubatuba
Omumborombongas
Ohopoho
Butha-Buthe
ba Phalaborwa
Bathobatho
Tsêtsê
Hlabahlaba
Babalala
Mini-antología de poesía afrikáans
Por Jan de Jager
foto van vrou by die see 1966
geprofileer in ‘n diep leunstoel, bene gekruis,
afgetrokke en diep agteroor in ‘n strandhuis
sit sy in die vliesdun emulsie op dun karton
in ‘n wit bloes en broekpak by die venster in die lig
van die glansende see en geel wasige donsson
mymerend en byna deursigtig.
toe was sy nog veilig. hoe
veilig was sy toe
sy sit aandoenlik ingedagte en sereen
met die weerkaatsing in haar agteroorgesig
van die see sit sy in een hand ‘n skuins glas
vingers aan die pols van die ander een
hang bo die teetafelkleed. die vingerpunte tas
effe aan die bokhaarmateriaal. sy kyk dromerig
na haar vingers. die sigbare
stilte swyg. die oureool in haar hare
gloei sag. gevoelige vingerpunte van haar hand
hang tastend af aan haar geknakte pols hoog
bo die skerp stut van haar elmboog.
elders, ver, baie ver veraf elders doenig
is die kanker met ‘n ander iemand
wat sit in die vliesdun emulsie op dun karton
in ‘n broekpak by die venster in die lig
van die blink see en geel wasige donsson
dromerig mymerend en byna deursigtig
skimmig geskryf met lig
TT Cloete (Uit: Onversadig, Tafelberg, 2011)
.